Een van de vele dingen die we echt wilden doen tijdens deze reis met Centraal-Azië was om een meerdaagse paardentrek te gaan. We waren zowel op grote hoogten als over passen te voet en nu overgebracht, en nu was het tijd om een paarden te installeren en hem al het werk te laten doen.
We kwamen opdagen in het stadje Kochkor en spraken met de vriendelijke en nuttige dame in het leven van Shepherd, een klein bedrijf dat helpt bij het toerisme van de buurt. We hebben geregeld voor een Engelstalige gids, 3 paarden, 2 nachten slapen in yurts met regionale gezinnen, 2 ontbijten en 2 diners. We zouden zowel 2 dagen als 2 nachten struikelen, wat leidde naar onze eindbestemming van Tune Kol Lake. We doorzochten het kleine dorp voor wat eten voor onze lunches tijdens de reis en hebben een geweldige nachtrust gehad op onze homestay.
De totale kosten voor onze reis waren $ 250 USD, inclusief een taxistocht naar het pick -uppunt van paarden, evenals terug naar Kochkor van Lake Tune Kol. Je kunt in contact komen met het leven van Shepherd, of Kochkor CBT, die beide op de primaire weg in de stad worden gevonden.
We hadden een geweldige ervaring met onze gids, maar alle reizen hebben online gemengde evaluaties.
De markt bekijken voor wat eten om onze trektocht te brengen
Het naleven van de ochtend toen we wakker werden, zag de lucht er nogal somber en grijs uit. De algemeen uitziende weersomstandigheden voor de geiten op de weg hadden ons weer ontdekt! We hebben er nog steeds voor gekozen om door te gaan met de reis en vertrokken in een voertuig met onze gids voor het nog kleinere dorp Kyzart, waar we onze paarden zouden bevredigen. Tijdens de reis daar opende de lucht zo goed als we volledig waren uitgegoten, geen geweldig teken.
Toen we in het dorp verschenen, leek de duisternis zo goed te tillen als we een stuk blauwe lucht en zon direct boven ons hadden! We hebben onze paarden ingepakt, Nick’s was een knappe zwarte paarden, dus we noemden hem Denzel Washington en de mijne was een blonde/oranje gekleurde paarden, dus we noemden hem mosterd. Onze gids Scott, Denzel en mosterd zouden onze metgezellen zijn voor de komende twee nachten.
Opzadelen! Mij met mijn paard, mosterd
We liepen mee met een droge borstel, over kleine kreken en naar de torenhoge, met sneeuw bedekte bergen in de verte. We vonden het leuk om op onze paarden te zitten, het was een beetje nodig om te worden gebruikt met het zadel, de regeringen en precies hoe ze het paard konden beheren, maar over het algemeen waren ze behoorlijk tam en luisterden ze goed … totdat we onze allereerste bereikten bergafwaarts van de reis naar de vallei. Mosterd bewoog niet. Hij had geen wens om bergafwaarts te gaan, misschien was hij getraumatiseerd van een eerdere neerwaartse hellingservaring, ik weet het niet. Scott moest zich achter mijn paarden vinden en hem de heuvel af dwingen.
Mosterd was prima op de vlakke landen, maar ging niet bergafwaarts!
We stopten voor de lunch na ongeveer 3 uur rijden. Het kleine stukje zon was nog steeds direct boven ons en we aten de lunch in de buurt van een kleine rivier. We stapten uit ons fornuis en de pot en kookten enkele onmiddellijke noedels met hardgekookte eieren en kaas aan de zijkant.
Genieten van onze lunchpauze bij de rivier
Terwijl we doorgingen met wandelen, zien we misschien dat de storm de bergen volledig in een dikke, witte mist begint te overspoelen. Plots begon het te beginnen! Onze tijd met de zonnige patch was op. We waren blij dat we de zon zolang hadden als we deden, maar net als ik de regen accepteerde en er ook het allerbeste van zou maken, we ronden een bocht af in de heuvel en Scott verklaarden ” Daar zullen we in die yurts slapen ”. Het was muziek in onze oren.
Onze comfortabele yurt voor de nacht
Een huishoudelijk huishouden in Kirgizië leeft in twee van de yurts en ze hebben een derde opgezet voor toeristen om in te slapen. We renden in de yurt van de familie net toen de hagel vertrouwde op een totale regenbui van regen. We zaten in de buurt van de warme kachel, spraken met de moeder en oma van het huishouden en speelden met twee lieve kleegdochters. De moeder van het huis vegen angstig en organiseerde haar huis, bracht wat gedroogde mest binnen voor de beëindiging en kookte wat vers gebakken brood voor ons.
Vers brood dat zich voorbereidt om in de kleine “oven” te gaan
We verheugden ons in het zachte, hete brood met wat zelfgemaakte abrikozenjam en boter versierd vers in de yurt. We kropen onder een deken en bekeken toen de regen in vellen neerkwam. We probeerden het complexe kaartspel van Scott te ontdekken met verzonnen richtlijnen en we leerden hem ons conventionele reiskaartspel, Crap Head. We probeerden ook een paar van de Kirgizische gefermenteerde merrie’s melk die het huishouden had gemaakt … het was even slecht als degene die we in Mongolië probeerden!
Probeer het Kirgizische bereik van FermeNted Mare’s Milk, Kumis genoemd
Die avond kookte de moeder ons een smakelijke pittige soep met rijst en schapenvlees, samen met brood en geweldige deals van thee. We nestelden zich in onze slaapzakken, trokken 3 andere dekens over ons heen en vielen snel flauw.
De volgende ochtend werd ik om 6.30 uur wakker en keek naar buiten – het sneeuwde. Ik ging terug naar bed en geloofde dat we vandaag niet over de pas zouden gaan. Maar rond 9:00 stonden ons allemaal op, ontbeten, zadelde de paarden op en vertrok. De zon was weer naar buiten gekomen en we konden opstijgen.
De paarden opzadelen voor de lange reis voor ons
De uitzichten op de tweede dag waren buitenaards. Het was niets echter blauwe luchten voor ons. We klommen zo goed omhoog, Zigging en Zagging naar de 3.700 m pass. Onze paarden trokken zowel gepoften als gepuft en gooiden over de rotsen en slushy sneeuw die de grond bedekken. Hawks zagen hoog boven ons en de enige lijken te zijn die van onze paarden hoeven evenals hun adem.
Nick en Denzel gaan de steile heuvel op naar de pas
We hadden net een 2 -daagse reis rond Karakol gedaan en onze spieren waren nog steeds pijnlijk, het was goed om de paardenkreuning de pas te laten opgaan en niet aan ons!
Zowel mij als mosterd maken de reis net zo veel als de pas, veel beter dat hij loopt dan ik!
De grillige pieken om ons heen waren adembenemend en net toen we geloofden dat het geen enkele beter kon krijgen, kwamen we bovenaan de pass en zagen het uitzicht op Tune Kol Lake beneden. gewoon geweldig.
Ons met Scott en onze paarden aan de top van de pas, we hebben het gehaald!
Aan de top van de pas, we stelden een man te paard tevreden met een geweer dat ons vertelde dat een pak wolven een van zijn paarden had gedood en hij was nu op zoek naar de moorddadige roofdieren. Omdat van de sneeuw in de lagere liggende bergen, kunnen de wolven zowel onder de witte camouflage als daarom zoeken, zijn ze uiteindelijk moediger. Ze verlaten de hoge toppen van de heuvels die ze meestal zo goed zwerven en maken hun methode naar de vallei in bladeren van vee om zich te voeden.
Op de zoektocht naar de wolven die zijn paard hebben gedood
Na onze chat met de jager hebben we onze afdaling in de vallei beneden gemaakt. Nogmaals, mosterd was niet zo blij dat ik bergafwaarts ging, maar deze keer kan ik met hem sympathiseren. De grond was modderig, nat en slushy. De paarden hadden een moeilijke tijd om de berg af te gaan, afglippen en de hele weg bewogen. Dus, om het eenvoudiger te maken voor mijn paard, stapte ik uit en liep ik in plaats daarvan met hem mee. Na een minuut stopte hij, ging liggen en begon rond te rollen in de modder, zowel mijn zadel als deken met vuil te bedekken.
Het was officieel, hij wilde niet dat ik op hem reed!
Na een tijdje probeerde ik terug te gaan, evenals opnieuw hij wilde niet bewegen. Scott en Nick sloegen hem zowel in de kont als hij tot slot vertrok. We hadden betrekking op een modderige heuvel waar ik net begreep dat mosterd er niet mee kon omgaan. Zijn benen nikten onder hem en hij viel op zijn zijde de heuvel in. Gelukkig had ik mijn actieprogramma gepland in de situatie die dit gebeurde. Ik sloeg mijn linkerbeen eruit zodra ik mosterd wankelde, zodat het niet zou worden verpletterd tussen hem en de heuvel, liet mijn handen op de grond vallen en alleen het soort gerolde.
Mosterd en ik kon niet met elkaar opschieten!
Mosterd en ik heb allebei een paar ogenblikken tegen de berg gelegd voordat ik opstond. De komende paar uur liep ik hem af. We konden zeker niet meer opschieten. Ik geloof dat ik hem in het begin ook veel speelruimte heb gegeven, net zo goed als hij begreep dat hij zou kunnen krijgen wat hij wilde!
Na ongeveer 3 uur te hebben gereden, bereikten we het einde van de vallei en verschenen we aan de oevers van glinsterende melodie Kol. De zon schitterde op het water, de grond waarop we liepen was tot slot droog, evenals de torenhoge besneeuwde bergen als achtergrond waren de kers op de taart.
De berg achtergrond bij Tune Kol Lake was prachtig
De laatste 2 uur durende reis naar ons verblijf van Yurt was mooi en toen we kwamen opdagen, wilden we niet vertrekken. We liepen langs de lakeshore en konden niet helpen, maar lijken op ontzag voor de bergen om ons heen. De mix van sneeuw en zon tegen de Blu hebbenE Lake evenals onze witte yurt was echt magisch.
De oevers van het melodie van het meer Kol
Onze yurt voor de nacht – wat een uitzicht!
We hebben ons verrukt in onze laatste avond om kaarten te spelen met Scott, wat biertjes te drinken en een gekookte maaltijd in huis te verslinden. Scott was een uitstekende gids en onze allereerste paardentrekking -ervaring was er een om te onthouden.
Zowel biertjes en diner met onze gids, Scott
Mis de nieuwe paardentrekkingkeuzes in Jyrgalan niet!
Op slechts 45 minuten rijden van Karakol ligt het dorp Jyrgalan. In juni 2017 hebben we het nieuwe Keskenkija -pad gemarkeerd dat te voet of paard kan worden gedaan. Er zijn ook tal van andere dag, of meerdaagse paardentrektochten in het gebied. Neem contact op met de bestemming Jyrgalan op: Destination.jyrgalan@gmail.com voor nog veel meer informatie. Of stuur ons een e -mail en we zullen graag helpen!
Ben je ooit paardenstroom geweest? Hoe was je ervaring? Vertel het ons hieronder!
Bekijk onze Song-Kol Equine Trip-video!
Like deze post? Pin het!
Disclaimer: Geiten On the Road is een Amazon -partner en ook een filiaal voor sommige andere retailers. Dit houdt in dat we commissies maken als u op Links op onze blog klikt en bij aankoop van die retailers.